Rynek Podgórski to plac o cechach urbanistyki okresu Oświecenia. Pierwotny projekt Rynku (nie zachowany) pochodzi zapewne z II ćw. XIX w. Linia pierzei wschodniej, z Ratuszem, jest skierowana na północ, dokładnie prostopadle do ul. Limanowskiego, biegnącej na wschód. Dwusieczne kątów Rynku przecinają się w jednym punkcie - gdzie wybudowano studnię publiczną; zachowały się niezrealizowane projekty ozdobnej studni z poł. XIX w.; w końcu wieku miała obudowę drewnianą. Dwusieczna kąta południowego, gdzie stoi kościół to równocześnie oś po-dłużna kościoła, skierowana jest na wieże kościoła Mariackiego. Do niej prostopadła jest linia łącząca ozdobne hełmy Ratusza i reprezentacyjnej kamienicy na narożniku ul. Kalwaryjskiej.
Do poł. XX w. płyta Rynku służyła jako plac targowy. W okresie międzywojennym wybudowano tory tramwajowe, okrążające Rynek. Główny salon Podgórza obecnie jest znacznie zniekształcony wtórnymi, ahistorycznymi inwestycjami z XX w., zwłaszcza układem i rozmiarami roślinności, wprowadzonej w okresie socrealizmu.
Magistrat m. Podgórza - Ratusz Podgórski, wzniesiony został ok. lat 1844-54 i częściowo przekształcony w późniejszym okresie. Posiada bogaty wystrój architektoniczno-rzeźbiarski z II poł. XIX w., w zwieńczeniu fasady (od strony Rynku) zamieszczony jest herb miasta Podgórza. Na lewo od głównego wejścia widoczne jest miejsce po tablicy, upamiętniającej wymarsz z Podgórza oddziału legionistów w 1914 r. pod dowództwem kapitana Kazimierza "Herwina" Piątka (tablica zdjęta przez okupantów). Ratusz znalazł się w 1941 r. w obszarze getta krakowskiego. Przylegała doń brama getta, a budynek był siedzibą gminy żydowskiej. We wnętrzach znajdują się zachowane elementy pierwotnego wyposażenia, w tym bardzo bogata dekoracja sali Rady Miasta Podgórza, określanej często jako najpiękniejsza "urzędowa" sala miejska w Krakowie.