Niegdyś nad brzegiem Młynówki znajdował się port z miejscami przeładunkowymi, magazynami oraz składami towarów spławianych Odrą. To właśnie tutaj zlokalizowano większość przedsiębiorstw i urządzeń miejskich. Przede wszystkim młyny, które zresztą nadały nazwę staremu korytu Odry - Młynówka.
W szeregowej zabudowie "Opolskiej Wenecji" wyróżnia się neoklasycystyczny budynek dawnej bożnicy, będący niegdyś żydowskim domem modlitw. Przetrwał on czasy holocaustu co jest ewenementem w skali kraju.
Równie ciekawą budowlą "Opolskiej Wenecji", najbardziej dostojną i rzucającą się w oczy jest stylowa, zachodnia elewacja dawnego szpitala św. Aleksego (dziś mieści się tu dom opieki społecznej "Caritas"). W roku 1400 mieszczanin Kuncze Kromer zapisał miastu swą dawną słodownię (przy dzisiejszej ul. Katedralnej, w miejscu plebanii), celem przekształcenia jej w szpital. Szpital funkcjonował do 1421 roku, to jest do czasu, kiedy biskup Jan Kropidło (brat rządzących książąt opolskich) w testamencie przekazał miastu dużą sumę pieniędzy na budowę nowego szpitala oraz kaplicy. Wybudowano go na rogu ulic Szpitalnej i Katedralnej. Obecny budynek główny pochodzi z lat 1865-1866, przy czym północna ściana została przebudowana w 1889 roku w związku z wyburzeniem pobliskiej bramy Odrzańskiej. Przy szpitalu św. Aleksego stoi do dziś, kaplica pod jego wezwaniem - zabytek, który zachował się w swej pierwotnej formie.
