Realna przestrzeń wnętrza świątyni brzeskiej jest pozornie przedłużona i podwyższona. Na ścianie prezbiterium namalowano transept zwieńczony kopułą. W tej iluzjonistycznej przestrzeni stoi monumentalny obiekt architektoniczny – kaplica (być może konfesja lub cyborium).
Freski wykonano zgodnie z bogatym, wielowątkowym programem ikonograficznym. Zachowało się aż 115 scen różniących się treścią i rozmiarami. Podział poszczególnych scen na grupy wynika przede wszystkim z ich lokalizacji. W kaplicach nawy, dedykowanych poszczególnym świętym, zgrupowano po cztery obrazy ilustrujące życie każdego z nich. Obrazowi głównemu na sklepieniu kaplicy towarzyszą trzy małe obrazy umieszczone w glifach jej okien. Podobny podział występuje na emporach w nawie i w prezbiterium. Scenom na sklepieniach empor, przedstawiającym w układzie chronologicznym legendę o Świętym Krzyżu, odpowiadają niewielkich rozmiarów sceny w rozglifowaniu okien. Przedstawiają one świętych, których losy nawiązują do scen z legendy.
tekst: Antonina Żaba, Spotkania z zabytkami.
