Szyk to niewielka wioska leżąca przy dwóch prawobrzeżnych dopływach Tarnawy na północnym skraju Beskidu Wyspowego. Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z 1. połowy XIII wieku, a Szyk był wioską rycerską. Być może w pobliżu kościoła stał dwór lub mały domek, lecz nie zostało to udowodnione.
Kościół pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika i św. Barbary służący do dziś wiernym zbudowany został w 1. połowie XVI wieku. Ufundowali go Lasoccy ówcześni właściciele Szyku. Około 1633 roku został gruntownie przebudowany, wtedy też wzniesiono wieże. Zmiany były tak poważne, że w niektórych opracowaniach podaje się, iż został on zbudowany w 1633 roku z wykorzystaniem elementów starego kościoła z 1. połowy XVI wieku. Bezsporne jest, iż został poświęcony w roku 1634. Ten kościółek drewniany przechodził poważne remonty w 1751 roku, w drugiej połowie XIX wieku, a ostatnio prawie 20 lat temu, wtedy to pracami kierował ks. Józef Bodziony.
Jednonawowy, z węższym prezbiterium zamkniętym trójbocznie, przy którym znajduje się niewielka, prostokątna zakrystia. Od frontu kwadratowa wieża o ścianach lekko pochyłych, z nadwieszoną izbicą. Wnętrze nakryte stropami płaskimi, w nawie z zaskrzynieniami. Dachy siodłowe, strome, o jednej kalenicy, oparte o więźbę storczykową w typie gotyckim. Dach prezbiterium przechodzący połacią na zakrystię. Wieża, luźno związana z korpusem, nakryta daszkiem namiotowym. Nad nawą wieżyczka na sygnaturkę kształtu barokowego, z latarnią. W wejściu spod wieży do nawy portal zamknięty łukiem tzw. oślego grzbietu. W dwóch wejściach po bokach wieży nadproża wycięte analogicznie, spłaszczone.
Polichromia w kościele pochodzi z 2. połowy XIX wieku. W prezbiterium zachowały się zdecydowanie starsze malowidła przedstawiające m.in. sceny Wniebowzięcia pochodzące zapewne z przełomu XVI i XVII wieku.
Ołtarz główny utrzymany w ciemnych barwach, pięknie złocony pochodzi z okresu późnego baroku (2. połowa XVIII wieku). W jego centralnej części znajduje się obraz Matka Boska z Dzieciątkiem, którego autorstwo przypisuje się Stanisławowi Samostrzelnikowi, na zasuwie ołtarza obraz patronki kościoła św. Barbary, po bokach rzeźby św. Piotra i św. Pawła.
W świątyni znajdują się dwa ołtarze boczne z 2. połowy XVIII wieku reprezentujące styl rokoko, bogato zdobione.
W prawym ołtarzu w centralnej części jest obraz św. Józefa, u samej góry św. Kinga. W drugim ołtarzu są dwa obrazy wymienne św. Wojciech i św. Stanisław Biskup, w zwieńczeniu natomiast jest obraz św. Apolonii.
W bliskiej odległości od ołtarza głównego znajduje się późnogotycki obraz będący częścią tryptyku, stanowił zapewne jedną część ołtarza głównego, datowany jest na lata dwudzieste XX wieku. Jest on dwustronny. Z jednej strony namalowano św. Wawrzyńca, a poniżej siedem popiersi świętych, z drugiej strony przedstawiono sceny pojmania Chrystusa i ukrzyżowania.
Cennym zabytkiem jest renesansowa kamienna chrzcielnica z 1585 roku, a także późnobarokowy obraz św. Jana Nepomucena z 1726 roku.
Kościół jest ogrodzony murem kamiennym przykrytym dachówką, wzniesiony został on ok. 1800 roku.
Kościół w Szyku znajduje się na Małopolskim Szlaku Architektury Drewnianej i jest uważany za jeden z najpiękniejszych.