Muzeum Historii Miasta Poznania od 1954 roku mieści się w Ratuszu - dawnej siedzibie władz miejskich. Początki istnienia tej budowli sięgają przełomu XIII i XIV wieku. Pierwotnie był to niewielki, jednopiętrowy budynek. W połowie XVI wieku władze miejskie powierzyły jego przebudowę włoskiemu architektowi Janowi Baptyście Quadro z Lugano. On to w latach 1550-60 przeobraził skromny gotycki ratusz w okazałą, reprezentacyjną siedzibę władz miejskich. Pomimo zniszczeń jakim uległ w czasie II wojny światowej swą renesansową szatę z połowy XVI wieku ratusz zachował do dziś.
warta, zwieńczona attyką, renesansowa bryła Ratusza wznosi się na rzucie prostokąta. Reprezentacyjna fasada wschodnia otwiera się ku rynkowi trójkondygnacyjną loggią, ponad którą górują trzy wieloboczne wieżyczki. W środkowej mieści się mechanizm zegarowy z koziołkami o XVI-wiecznej tradycji. Nad łukami arkad loggi przedstawiono wyobrażenia cnót i geniuszy oraz łacińskie inskrypcje odnoszące się do wymiaru sprawiedliwości. W pasie attyki widoczny jest poczet królów polskich z dynastii Jagiellonów. W ślepych arkadach bocznych loggi znajdują się przedstawienia królów z dynastii Piastów. Znajdujące się na pierwszym piętrze Wielka Sień, Izba Królewska i Izba Sądowa tworzą ciąg pomieszczeń reprezentacyjnych. Wielka Sień (zwana również Salą Renesansową) słynie z pięknej dekoracji stiukowej zdobiącej sklepienie.