Do 1450 r. jego właścicielami byli Komicowie przydomkiem Pentlat. W 1450 r. Strumień nabyła Machns Ogrodzeńska, która sprzedała wieś w 1480 r. Mikołajowi Brodeckiemu herbu Jastrzębiec marszałkowi księcia cieszyńskiego Kazimierza II. To dzięki jego staraniom w 1482 r Strumień uzyskał prawa miejskie, potwierdzone i zapisane w odpowiednim dokumencie z 26 września 1503 r. przez króla Władysława Jagiellończyka. Ustalono wówczas m.in., że w herbie na pieczęci miasta znajdzie się postać św. Barbary, a obok niej pół orła z całą głową ze złotą koroną, całość na niebieskim polu.
Energiczny właściciel Strumienia przeszedł do historii także dzięki zakładaniu w okolicy stawów hodowlanych (miasteczko nazywano odtąd żartobliwie stolicą "Żabiego Kraju"), wspieraniu miejscowego rzemiosła (miejscowi rzemieślnicy zasłynęli wkrótce z wyrobu donic i kafli) oraz jako inicjator budowy drewnianej świątyni pw. św. Barbary. Aż do śmierci Mikołaja Brodeckiego w 1518 r. Strumień przeżywał swój "wiek złoty", dotrzymując kroku starszemu i zamożniejszemu Skoczowowi.
W okresie od XVI-XVII w. miasto niszczyły częste pożary, powodzie (wylewy przepływających w pobliżu Wisły, Knajki i Czarnego Strumienia) oraz przemarsze armii (po wojnach śląskich w XVIII w. Strumień stał się graniczną miejscowością między Śląskiem Pruskim i Austriackim).
Pierwszy historyczny drewniany kościół pw. Świętego Krzyża, św. Michała Archanioła Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza oraz św. Katarzyny Aleksandryjskiej został zbudowany w Strumieniu przez Machnę (Małgorzatę) Ogrodzeńską w 1454 r.
Za osobistą zgodą prymasa Jana Sprowskiego oraz biskupa krakowskiego, kardynała Zbigniewa Oleśnickiego powstała przy nim samodzielna parafia. Obecnie w miejscu, gdzie wznosiła się ta świątynia, przy ul. Ks. J. Londzina, stoi drewniany krzyż z pamiątkową tablicą. Nowy kościół, już pw. św. Barbary, patronki od nagłej śmierci, a także opiekunki rybaków flisaków, wybudowano w latach 1495-1498 wraz ze szkołą i plebanią. Stara świątynia pełni odtąd funkcję kościoła szpitalnego, przy którym powstał przytułek dla biednych.
W XV wieku parafia strumieńska obejmowała swym zasięgiem następujące miejscowości: Bąków, Chybie, Frelichów, Mnich, Zabłocie, Zarzecze i Zbytków. W latach 1595-1625 zarządzali nią luteranie. W 1566 r. drewniany kościół pw. św. Barbary został prawdopodobne strawiony przez pożar, jaki dotknął miasto, a następnie odbudowany przez budowniczego Jana Bulowskiego. Ostatnie nabożeństwo w kościele szpitalnym odbyło się w uroczystość Znalezienia Krzyża Świętego w 1789 r. W 1792 r. zburzono także starą świątynię św. Barbary wraz z wieżą.
źródło: http://parafia.strumien.com
