Układ przestrzenny Starego Miasta ukształtował się wraz z początkiem XIV w. i z niewielkimi zmianami dotrwał do czasów współczesnych. Zgodnie z tradycją pośrodku miasta znajdował się plac targowy i był to właśnie Stary Rynek. W południowo-wschodniej części placu stał gotycki ratusz w kształcie wieży z piwnicą służącą za więzienie. Dookoła rozlokowane były jatki miejskie i kramy kupców. Od rynku biegły ulice do bram dobrzyńskiej, bielskiej i wyszogrodzkiej. Główna ulica Grodzka wiodła na zamek. Większość zabudowań była drewniana, co było przyczyną wielu pożarów wyniszczających miasto. Największe z nich w 1545 r. i 1616 r. spowodowały doszczętne zniszczenie większości domów. W 1877 roku targowisko zostało przeniesione na Nowy Rynek. Na placu urządzono park z alejkami, estradą i ozdobnymi pawilonami. W 2000 r. zmodernizowany Stary Rynek ozdobiła fontanna Afrodyta. Istniejące obecnie kamienice pochodzą z końca XVIII i XIX wieku. Jedną z najstarszych jest barokowa kamieniczka z końca XVII w. (Stary Rynek 17).