Pierwsza wzmianka w dokumentach, gdzie kościół występuje już pod wezwaniem Wszystkich Świętych, pochodzi z 1467 roku. Kościół Wszystkich Świętych w swoim stylu architektonicznym należy do typowych gotyckich śląskich świątyń. Jest to budowla trójnawowa, halowa, z trójprzęsłowym prezbiterium i czteroprzęsłowym korpusem. W prezbiterium założone jest sklepienie sieciowe, a w nawach gwiaździste. Ośmioboczne filary oddzielają od siebie nawy. Pomiędzy nawą główną a prezbiterium istnieje ściana tęczowa z ostrołukiem. W XVII wieku pierwotną, ceglano-kamienną strukturę ścian i filarów pokryto tynkiem.
W ciągu minionych wieków kościół wielokrotnie ulegał zniszczeniom spowodowanym przez pożary miasta i kolejne wojny, ale podstawowa bryła architektoniczna pozostała niezmieniona, co można dostrzec na historycznych obrazach i późniejszych archiwalnych fotografiach.
W 1601 r. w wyniku wielkiego pożaru miasta zniszczeniu uległy wnętrze kościoła oraz dachy budowli. Przeprowadzona w krótkim czasie odbudowa zaowocowała nowym pokryciem dachu, a przede wszystkim okazałym, dwukondygnacyjnym ołtarzem głównym - zachowanym do dziś. Starannie odbudowana została również wieża, którą zwieńczono barokowym hełmem z przeźroczami. Tę formę budowli można zobaczyć na obrazie z 1626 roku, który po dziś dzień znajduje się w zakrystii kościoła, a przedstawia ówczesną panoramę miasta. Niestety, kolejny pożar w 1711 roku zniszczył ponownie dachy i szczyt wieży kościelnej. Przy odbudowie wieżę pokryto namiotowym daszkiem.
W latach 1929-1942 kościół został poddany gruntownej renowacji. Budowlę w całości obłożono cegłą, nadbudowano wieżę i zrekonstruowano jej balustradę. Wieża uzyskała nowe zwieńczenie w postaci kamiennego krzyża otoczonego blankami.
Wyposażenie wnętrza kościoła pochodzi głównie z XVII i XVIII wieku, posiada wysoką wartość artystyczną. Szczególnie okazały jest wzmiankowany wyżej bogato rzeźbiony ołtarz główny oraz rokokowa ambona, zdobiona płaskorzeźbami i figurami z drugiej połowy XVIII wieku. Z tego okresu pochodzą również stalle w prezbiterium i figury świętych na filarach.
W skarbcu kościelnym przechowywana jest piękna monstrancja z 1687 roku, ze sceną powrotu zwiadowców do Ziemi Kanaan, będącą dziełem złotnika Hansa Georga Kolbego. Kościół posiada ponadto zabytkowe obrazy oraz cenne relikwiarze i naczynia liturgiczne.
Anna Strzeszewska
http://www.um.gliwice.pl/index.php?id=10789/1
