Nowa Huta
Najstarszy plac Nowej Huty, położony u zbiegu alei Jana Pawła II, Solidarności, Róż i Władysława Andersa. W średniowieczu przebiegał tędy szlak z Krakowa do Mogiły. Plac został zaprojektowany w 1949 r. jako centralny punkt (stąd nazwa) założenia urbanistycznego nowego, socjalistycznego miasta - Nowej Huty. Realizację koncepcji zakończono w 1955 r.
Wokół placu stoją budynki mieszkalne w stylu socrealistycznym. W pobliżu, w latach 80. XX wieku wzniesiono Nowohuckie Centrum Kultury, a na przełomie lat 80. i 90. osiedle mieszkaniowe według projektu znanego architekta Romualda Loeglera. W sąsiedniej al. Róż ustawiono w 1973 r. pomnik Włodzimierza Lenina (projektu Mariana Koniecznego), który był doskonale widoczny z Placu Centralnego. W 1979 r. monument został uszkodzony po podłożeniu ładunku wybuchowego, a następnie naprawiony. Ostatecznie pomnik usunięto w roku 1989.
Aleję Róż zaplanowano, zgodnie z założeniami ideowymi, jako trasę pochodów i manifestacji. W latach 1973 - 89 w południowej części alei stał pomnik W. I. Lenina, wykonany z brązu przez M. Koniecznego. który był doskonale widoczny z pl. Centralnego. W 1979 r. monument został uszkodzony po podłożeniu ładunku wybuchowego, a następnie naprawiony. Ostatecznie pomnik usunięto w roku 1989.
W pobliżu Alei zamierzano wznieść ratusz miasta Nowa Huta; czteroskrzydłowy budynek, zwieńczony pseudorenesansową attyką (proj. T. Janowski). Wieża ratusza, nawiązująca do wieży ratusza krakowskiego, miała być ważnym elementem obrazu miasta, stanowiąc zarazem najważniejszy punkt orientacyjny. Monumentalne budynki przyległe do placu mieścić miały siedziby organizacji politycznych i społecznych, urzędy, bank i sąd.
Panoramy