Opactwo Cystersów w Krzeszowie
Opactwo Cysterskie w Krzeszowie (niem. Grüssau) stanowi obiekt zabytkowy, uznany w 2004 roku za Pomnik historii.
W roku 1242 Anna Przemyślidka, wdowa po Henryku II Pobożnym załozyła w Krzeszowie parafię benedyktyńską i sprowadziła benedyktynów z Opatowic we wschodnich Czechach. Z niewiadomych przyczyn benedyktyni opuścili Krzeszów w roku 1289.
Bolko I Surowy ufundował 1292 w Krzeszowie opactwo cysterskie, nadając mu 14 wsi i miasto Lubawka. Sprowadził mnichów z Henrykowa.
Podczas wojen husyckich 1414-1426 klasztor został spustoszony. Opactwo przetrwało do sekularyzacji klasztorów na obszarze Królestwa Pruskiego w roku 1810.
W roku 1919 opustoszały klasztor został przejęty przez wysiedlonych z Pragi benedyktynów z klasztoru Emauskiego. Konwent został przez papieża Piusa XI w roku 1924 podniesiony do godności opactwa.
3 września 1940 klasztor przejęły władze III Rzeszy. Benedyktyni zostali zmuszeni do opuszczenia klasztoru. Część z nich powołano do wojska, czternastu zginęło na wojnie. W klasztorze umieszczono m.in. Niemców karpackich, od 5 października 1941 Żydów śląskich przed ich wywiezieniem do obozu Theresienstadt, zimą 1944-1945 niemieckich przesiedleńców z Węgier jako "gości Führera". Pod koniec wojny w klasztorze ukryto zbiory Biblioteki Pruskiej z Berlina. Ocalałe zbiory zostały przejęte przez władze polskie i zdeponowane w Bibliotece Jagiellońskiej.
W 1946 klasztor objęły ss. benedyktynki ze Lwowa.
(źródło: wikipedia.org za publikacją: Baldwin Ziętara i in.: "Krzeszów uświęcony łaską", Wrocław 1997)
Panoramy