Sanktuarium Matki Boskiej Brzeskiej
Brzesko jest jedną z najstarszych i największych wsi Ziemi Pyrzyckiej. Źródło niemieckie z 1932 r. "Heimatbuch das Kreises Pyritz" podaje: "W Ziemi Jordan, na Polskiej Drodze koło Brzeska stanął Otto w biskupim stroju, w otoczeniu swoich mnichów i polskich kapłanów, ochrzcił pierwszych pomorskich Wendów w roku 1124, a potem udał się do Pyrzyc." Otóż maleńki strumyk w pobliżu Brzeska do dziś zachował nazwę Jordan, natomiast "Polska Droga" albo "Polska Ścieżka" biegnąca ze wsch. na zach. około 900 m na płd. od wsi, jak głosi miejscowa tradycja, jest tą drogą, którą przechodził św. Otton.
W 2. poł. XII w. (przed 1186 r.), książę Bogusław I ofiarował połowę wsi biskupowi z Kamienia, Zygfrydowi I. W roku 1227 książę Barnim I przekazał część Brzeska klasztorowi sióstr norbertanek z Wyszkowa (obecnie ruiny w granicach administracyjnych Trzebiatowa). Ówczesny klasztor w Wyszkowie był znany z obrazu Matki Bożej, słynącego łaskami i można się domyślać, że norbertanki także i w Brzesku zaszczepiły i rozpowszechniły kult maryjny. Pod koniec XIII w. część Brzeska otrzymała Fundacja Maryjna ze Szczecina. Dalszy rozkwit tego kultu przerwała po 1534 r. reformacja, która trwała, aż do zakończenia II wojny światowej. Mimo tak długich czterech stuleci, na pewno wrogich kultowi maryjnemu, Matka Boża przetrwała w tutejszym kościele i to nie opuszczając swego najbardziej eksponowanego miejsca na ołtarzu. Mało tego, właśnie w tym okresie kościół brzeski stał się prawdziwą perełką sztuki ludowej, będąc po dzień dzisiejszy jednym z najpiękniejszych nie tylko na Pomorzu Zachodnim, ale i w Polsce wśród tego typu obiektów.
Unikatowe drewniane pseudosklepienie, tworzące iluzję podziału na dwie nawy, po pięć przęseł każda, wykonał w 1697 r. Michał Pahl, samorodny talent, z zawodu pomocnik młynarski. Z powodu braku podpór, żebra sklepienia wspierają się na wiszących wspornikach ozdobionych liśćmi akantu i szyszkami. W kolorowych łukach unoszą się na niebieskim tle postacie aniołów z instrumentami muzycznymi i gałązkami palm. Pomiędzy nimi liczne wstęgi z biblijnymi wersetami, m.in. "Gloria in excelsis Deo". Także malowidła przypisuje się owemu młynarczykowi, Michałowi Pahlowi. Jako protestant, w niezwykle harmonijny sposób pogodził on na stropie dwa tematy, będące obecnie istotą każdego sanktuarium maryjnego. Temat maryjny umieścił nad ołtarzem wokół figury Madonny, natomiast temat chrystologiczny w centrum kościoła.
Panoramy