Pałac Prymasowski
Pierwsza wiadomość o dworze arcybiskupim w Skierniewicach pochodzi z 1359 r. Dwór był położony na prawym brzegu rzeki Łupi. Był to budynek drewniany i służył arcybiskupom do odpoczynku, a także jako miejsce postoju podczas przejazdów z Łowicza do innych miast Polski. Gdy w 1457 r. Skierniewice z woli prymasów uzykały status miasta, znaczenie miejscowości wzrosło, a drewniany dwór okazał się za ciasny dla wielu przybywających tu gości. Skłoniło to w 1609 r. prymasa Wojciecha Baranowskiego do rozpoczęcia budowy obszernego pałacu, który ukończono w 1619 r. Budowla była przykładem stylu renesansowego.
Pałac bardo ożywił Skierniewice. Na dworze prymasowskim rozstrzygano wiele spraw państwowych, przyjmowano posłów, możnowładców, szlachtę i innych dostojników państwowych. Po katastrofalnym pożarze w 1759 r. podjęto odbudowę pałacu na zlecenie prymasa Władysława Aleksandra Łubieńskiego - przeprowadzono ją w latach 1761-1766.
Po odzyskaniu niepodległości w 1918r. decyzją władz państwowych pałac wraz z folwarkiem został oddany Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, która utworzyła tu ośrodek naukowy, stanowiący teren badań i praktyk studenckich.
We wrześniu 1939r. przebywał tu Adolf Hitler , a podczas całej okupacji pałac był siedzibą władz okupacyjnych. Po wojnie pałac wrócił do swojego poprzedniego właściciela - SGGW. W lipcu 1964 r. powstała tu samodzielna placówka naukowa - Instytut Warzywnictwa, który jest dziś, obok Instytutu Sadownictwa i Kwiaciarstwa dumą Skierniewic.
Panoramy