Pocysterski zespół klasztorny w Koprzywnicy
Koprzywnica to miejscowość o bardzo starej metryce. Świadczy o tym choćby nazwa, pochodząca od dawnej wersji słowa pokrzywa. Od 1268 r. miasto lokowane na prawie niemieckim przez księcia Leszka Czarnego. Swój rozwój zawdzięczała w głównej mierze klasztorowi cystersów , którzy osiedli tutaj pod koniec XII w. W XVII i XVIII w. Koprzywnica stanowiła ważny ośrodek handlu i rzemiosła. Upadek nastąpił w okresie rozbiorów, a po powstaniu styczniowym Koprzywnica utraciła prawa miejskie, które odzyskała kilka lat temu.
Klasztor cysterów został ufundowany przez Mikołaja Bogorię w 1183 r. Fundacja była niezwykle bogata i objęła dwa późniejsze miasta: Koprzywnicę i Jasło oraz klucze wsi w sandomierskiem i nad Wisłokiem. Pozwoliło to na szybkie tempo budowy - choć Koprzywnica była ostatnia polską filiacją dla cystersów z Morimondu, to budowę kościoła i klasztoru ukończono wcześniej niż w Sulejowie i Wąchocku.
Kościół klasztorny p.w. NMP i św. Floriana wzniesiony jest na planie krzyża łacińskiego, bazylikowy, z kaplicami na ramionach transeptu. Jedna z kaplic została zabudowana obecną zakrystią, drugą, południową, ze względu na zagrożenie architektoniczne rozebrano.
Od zachodu obecna późnobarokowa fasada dobudowana została w XVIII w. wg projektu księdza Józefa Karsznickiego. Część wschodnia kościoła poświęcona została w 1207 r., a całość ukończona w ciągu drugiego dziesięciolecia XIII w.
Kościół wyróżnia się romańskim detalem architektonicznym.
Źródło informacji: http://dziedzictwo.ekai.pl/@@koprzywnica_zespol_pocysterski.
Panoramy